Syndrom DDA to zespół zaburzeń u osób dorosłych, które dorastały w domu z osobami uzależnionymi od alkoholu. Z uwagi na wypaczony model rodziny często doświadczają one wielu trudności w samodzielnym życiu. Właściwie poprowadzona terapia DDA to najlepsza forma wsparcia dla dorosłych dzieci alkoholików. W Centrum Psychoedukacji Ewa Taszarek prowadzimy spotkania terapeutyczne i pomagamy przepracować problemy sięgające dzieciństwa.
Cechy osoby z syndromem DDA
Dzieci wychowujące się w domu, w którym cały świat kręcił się wokół alkoholizmu jednego z rodziców czy dziadków, w dorosłym życiu są narażone na trudności emocjonalne. Brak wiary w siebie, obniżona samoocena, społeczne wycofanie, trudności z nawiązaniem bliskich relacji, a nawet stany lękowe czy depresyjne to cechy charakterystyczne DDA. Jednak to, z jakim bagażem taka osoba idzie przez dorosłe życie, zależy od przyjętej jeszcze w dzieciństwie roli:
- bohater — zwykle zostaje nim najstarsze dziecko w rodzinie. Jeszcze przed narodzinami otoczenie oczekuje od niego, że zmieni sytuację rodzinną i sprawi, że pijący rodzic “ogarnie się” dla dobra dziecka. Problem jednak nie mija, a mały bohater sprawia wrażenie odpowiedzialnego, dojrzałego. Zastępuje rodziców młodszemu rodzeństwu i wyrzeka się własnych potrzeb w imię dobra innych. Ten schemat przenosi w dorosłe życie, w którym chroni i opiekuje się przyjaciółmi czy partnerem kosztem własnych potrzeb, ma problemy z mówieniem o swoich potrzebach, bo w przeszłości zawsze były drugorzędne;
- kozioł ofiarny — nie widzi siebie w roli bohatera, zamiast tego buntuje się, zwraca na siebie uwagę w negatywny sposób, ma skłonności do ryzykownych zachowań (np. wdaje się w bójki lub inne konflikty, sam wpada w sidła uzależnienia, ma nieodpowiednie towarzystwo, sabotuje kolejne związki). Kwestionuje, choć często pozornie, wartości, jakimi kierują się członkowie rodziny. W dorosłości jest odbierany przez otoczenie jako ten, który odziedziczył po alkoholiku skłonność do destrukcyjnych zachowań;
- maskotka — zazwyczaj to najmłodsze dziecko. W dzieciństwie stara się, by wszyscy domownicy mieli dobry nastrój i czuje się odpowiedzialne za to, by atmosfera w domu była radosna, beztroska. Konsekwencją tego jest fakt, że nikt nie bierze na poważnie tego, co robi. W dorosłym życiu często wykluczane jest z poważnych dyskusji i odbierane jako lekkoduch;
- niewidzialne dziecko — w dzieciństwie nie sprawia problemów wychowawczych. Przez to, że jednocześnie w żaden sposób nie wyróżnia się pozytywnie, jest niezauważalne. To przekłada się na brak relacji ze społeczeństwem. Zapomniane dziecko cechuje wycofanie społeczne i nieśmiałość. Ma niskie poczucie wartości, nie potrafi nazywać emocji, którymi się kieruje, boi się wpuścić kogoś do swojej ogrodzonej twierdzy, nikomu nie ufa.
Terapia indywidualna DDA
Odpowiednio poprowadzona terapia indywidualna DDA to punkt wyjścia do walki z zaburzeniami i wyjścia z nieodpowiedniej, niezdrowej roli. Pacjenci w takim procesie terapeutycznym mogą skorzystać również z grupowych warsztatów wsparcia.
W czasie terapii DDA pomagamy Pacjentowi we właściwy sposób nazwać wydarzenia z przeszłości. Wspieramy w analizie tego, jak wyglądało jego dzieciństwo i wskazujemy jego bezpośredni wpływ na dorosłe życie. W czasie leczenia ważne jest, by osoba z syndromem DDA zrozumiała, co jest faktyczną przyczyną jej trudności. Często bowiem bezpodstawnie obwinia za nie siebie i w ten sposób zupełnie pogłębia się jej niska samoocena.
DDA: terapia indywidualna dla dorosłych dzieci alkoholików
Nasze doświadczenie w pracy z osobami uzależnionymi i współuzależnionymi sprawia, że zapewniamy niezbędne wsparcie także dorosłym dzieciom alkoholików w toku terapii indywidualnej DDA. To problem, jaki dotyczy mnóstwa dorosłych Polaków. Skontaktuj się z nami, by rozpocząć pracę nad tym, co kładło się cieniem na życiu całej Twojej rodziny. Zapraszamy do kontaktu.